In deze week met landelijk speciale aandacht voor het thema kindermishandeling nogmaals deze blog als mijn bijdrage:

Keuzevrijheid van kinderen:

Een kind is nooit verantwoordelijk ( te maken) of verplicht om behoeften van volwassenen te vervullen.
(2016 Lien Daams) 

De ouders van een vriendinnetje op de lagere school (nu basisschool) gaven hun jonge kinderen de keuze tussen worst of kaas op het brood.
Ze hadden het financieel zo goed dat er meer in het aanbod had kunnen zitten.
Bewust of onbewust wisten zij dat meer keuzes tot onrust zou leiden bij hun kinderen.
Er werd overgedragen en aan hen geleerd dat een keuze vóór worst geen keuze tegen kaas was.
Als goede ouders bepaalden zij de marges waarbinnen gekozen kon worden.

Op de basisschool worden kinderen geschoold in het maken van keuzes.
Bij het zelfstandig werken (wat in de loop der tijden veelvuldig van naam veranderd is) moeten ze kiezen wat ze als eerste werkje en daarna gaan doen.
Aan het eind van de week moet alles af zijn.

Hier leren ze:
Dat als je niet kiest een ander (de Juf) de keuze voor je maakt.
De keuze vóór het ene werkje is geen keuze tegen het andere werkje.
In bovengenoemde voorbeelden zijn de keuzes beperkt en los van loyaliteitsgevoelens.
In deze gevallen wordt het kind gezien en aangesproken op leeftijd en ontwikkelingsniveau.

Keuzevrijheid met loyaliteitsconflict
In de kleutergroepen ziet een leerkracht kinderen keuzes maken op basis van hun zintuigen en hun gevoel.
Onbewust voelen, zien, horen ze al bij binnenkomst naast wie ze willen zitten en met wie ze willen spelen.
Een kind trekt precies naar degene die voor die dag een speelkameraadje kan zijn.
Daar wordt soms al ervaren dat een keuze om met iemand te spelen loyaliteitsconflicten met zich mee brengt.

Een praktijkvoorbeeld: 
Als Pietje nu net in het hoofd had om met Jantje te gaan spelen.
Jantje kiest ervoor om met Leo te gaan spelen.
Dan kan Pietje de keuze van Jantje ervaren als een keuze vóór Leo en als een keuze tegen hem.
Jantje kan voelen hoe zijn keuze het humeur van Pietje beïnvloedt.
Hij komt voor een immens groot dilemma:
Blijf ik trouw aan mijn eigen gevoel en kies ik vóór mijn eigen gevoel of kies ik vóór Pietjes gevoelens?
Is Jantjes keuze vóór zijn eigen gevoelens echt niet een keuze tegen Pietje?

In alle genoemde gevallen is de keuzevrijheid beperkt.

Je kunt een kind helpen om de keuze te maken. Je kunt helpen door het kind te zien en te horen op dit keuzemoment. Je kunt helpen door het tijd te geven om te voelen en te bedenken wat het echt zelf wil.
Door de aandacht te geven die het zo basaal nodig heeft en waar het recht op heeft.
Als opvoeders heb je een ondersteunende en ook sturende rol in de keuzes die je ze geeft.

Je kunt ze het belangrijkste leren omtrent keuzes:
Keuzes maken moet geen worsteling zijn met loyaliteiten. 

Beperkte keuzevrijheid door een loyaliteitsconflict:

Als het kind wordt aangesproken om aan behoeftes van anderen te voldoen dan ervaart het alleen de keuze om iets wel of niet te doen. Het wordt getrokken in een loyaliteitsconflict. Wiens behoefte gaat het vervullen?
De eigen behoefte bv. om aandacht te krijgen of de behoefte van de ander?
Als de keuze niet bij hun leeftijd past of er wordt iets gevraagd door iemand die groter of ouder is dan kan een kind helemaal in conflict komen.
De aandacht van iemand waar het tegen op kijkt kan maken dat het zich bijzonder voelt. Het kan maken dat het daardoor dingen doet of ondergaat die niet berusten op werkelijke keuzevrijheid los van loyaliteit.

Pedofielen geven kinderen geen werkelijke keuzes.
Daarom vind ik onder alle omstandigheden seksueel contact met kinderen ontoelaatbaar. Het argument wat door pedofielen wordt aangevoerd:
“Ik hou van kinderen en zou ze nooit wat opdringen” klopt niet.
De seksuele gevoelens voor kinderen zijn kennelijk dusdanig dat een pedofiel er wat mee moet.
Voor de veiligheid van kinderen en van pedofielen zelf wil ik dringend adviseren uit de buurt van kinderen te blijven.
Op het moment dat je contact hebt met een kind om jouw behoefte te vervullen moet je maken dat je weg komt bij dat kind.
Of het seksuele of andere behoeften zijn maakt, als het er op aankomt, niet eens uit.

Want:
Een kind is nooit verantwoordelijk ( te maken) of verplicht om behoeften van volwassenen te vervullen.

Kinderen opvoeden met het besef dat ze keuzes kunnen leren maken.
Keuzemogelijkheden aanreiken die passen bij hun eigen ontwikkelingsniveau en leeftijd.
Dit alles in een klimaat waar werkelijke keuzevrijheid zonder loyaliteiten de basis is.

Dat is de taak van volwassenen.

©2017 Lien Daams